(Yorum bölümünden düşüncelerinizi paylaşabilirsiniz.)

“Merhaba Selma Hanım. Eşim bilgi verdi, kendisi gelecekti ama işi biraz uzadı. Yarım saati bulacak gelmesi. Bugün çok önemli misafirleri var. Ne yazık ki sizi biraz bekletmek zorunda kaldı. Ben size bir çay ikram edeyim, buyurun.”
Tepsideki çayın birisini alması için bir miktar eğildi. Diğerini de eşine vermek üzere masaya koydu. Doktorun eşi Nazan Hanım tam çıkacakken “Ortam çok sessiz, canınız sıkılmasın. Size biraz müzik açayım,” dedi.
Ziya yeterince balkonda durduğunu düşünüp geri dönmek için balkon kapısından içeri adımını attığı anda donup kaldı. Gözleri büyüdü ve yine kendini kaybetti. Fişi yine koparırcasına çekerek tarihi değeri olan nostaljik ve ağır radyoyu tüm gücü ile 4. kattan aşağı yere çarptı.
“Radyo çekmiyordu. Biz de yer çekimi çeker mi diye denedik, çekiyormuş…”
Yine kimsenin anlam veremediği şeyler söylüyordu. Gürültü sonrası, bu elit mahallede oturan doktorun komşuları çok rahatsız olmuşlardı bu adamdan. Ozan Bey gürültüyü duyunca ellerini silme fırsatı bile bulamadan bekleme salonuna, oradan da balkona geldi. Ziya, doktorun kırmızı ellerini görünce içinde bulunduğu şokun etkisi ile eşine zarar verecek bir tehdit olarak algılamıştı.
Ziya doktora doğru yürüyüp eşini korumak için hamle yapmak istedi. O sırada doktor, Ziya’nın kendisine müdahale etmesini engellemek için onu tuttu ve kendinden
uzak tutmaya çalışırken ellerindeki isot kalıntıları Ziya’nın gözüne temas etti. Gözleri yanan Ziya, bu şok sonrası az önceki şoktan çıkmıştı ama bu sefer de gözleri yandığı için yerinde duramıyordu.
Herkes seferber olmuştu. Panik içinde yardımcı olmaya çalışıyorlardı. Ziya yanan gözleri ile kendinden geçmişti ve durumu ağırlaşınca özel hastaneye kaldırmak zorunda kaldılar. Doktora gelme amaçlarından epeyce uzaklaşmışlardı. Ozan Bey ambulansta giderken, “Ziya, bana bak! Çocukluğuna ineceğiz senin,” gibi sözler söyleyince, hemşireler onun da şokta olduğunu anlamışlardı. Diğer yatağa yatırılıp ona da serum bağlandı. Ziya tedavi için gittiği doktor ile aynı ambulansta yatıyordu şimdi. Ozan Bey’in ellerindeki isot kokusu ambulans içerisindeki bütün kokuları bastırmış durumdaydı. Böylece ne denli sağlam bir Adıyamanlı olduğunu tüm hemşirelere ispatlamanın gururunu yaşamayı da ihmal etmiyordu.